Rozdział 2 "Gdyby mnie kochał nie wyjechałby"

Ludmiła
Gdy Viola powiadziała nam ,że nadal kocha Leona zdziwiłam się ,bo nie powiedziała mi o tym ,a przecież mówimy sobie o wszystkim.Natomiast Fede wyglądał jakby właśnie zobaczył ducha ,ale nie dziwię mu się.
-Vilu nie płacz-powiedziałam i ją przytuliłam.
-Ale to tak bardzo boli.Kocham go ,tak bardzo tęskniłam przez te dwa lata ,a teraz kiedy on wraca to nie możemy być razem-oznajmiła.
-Niby dlaczego nie możecie być razem?-spytałam.
-Przecież on mnie już nie kocha.Gdyby mnie kochał nie wyjechałby-odpowiedziała ,zalewając się potokiem słonych łez.
-Już spokojnie.-powiedziałam
Federico
Nie mogę patrzeć jak moja kuzynka cierpi przeze mnie.Tak przeze mnie -Fedeico Pasquarelli.Od kiedy Leon wyjechał cały czas utrzymywałem z nim kontakt i nie mówiłem o tym Violetcie ,żeby jej nie zranić,a teraz dowiaduje się ,że ona cały czas go kocha.
-Violu przepraszam.-powiedziałem
-Za co?-zapytała zdziwiona i podniosła głowa z ramienia mojej nażeczonej do ,której się przytulała.
-Za to ,że przez te dwa lata miałem kontakt z Leonem i nic ci o tym nie powiedziałem.Zrozum ja poprostu chciałem cię chronić-powiedziałem na co ona mnie przytuliła.
-Dziękuje.Jesteś wspaniałym przyjacielem-odpowiedziała i mnie przytuliła.
Kilka dni później/sobota
Violetta
Dzisiaj ślub Fedmiły nie wiem jak to zniosę ,bo pewnie będzie tam Leon ,ale teraz nie przejmuje się tym tylko pomagam razem z dziewczynami Ludmi w naszykowaniu się.Fran układa włosy naszej pannie młodej,Naty maluje ją ,ja pomagam z suknią ,a Cami nadzoruje naszą pracę.Ślub Fedmiły odbywa się z wielkim przepychem w końcu rodzice Lu posiadają wielką firmę tak samo jak mama Federica ,a więc jest pełno dziennikarzy.Bardzo cieszę się szczęściem Ludmiły i chciałabym być na jej miejscu.Czasami wyobrażam sobie siebie stojącą na ślubnym kobiercu ,a w moją stronę idzie Leon w garniturze ślubnym.Niestety...To na zawsze pozostanie tylko marzeniem.
Podczas wesela
Federico
Violetta siedzi sama przy stoliku i prawie wogóle się nie bawi ,ale jeszcze nie wie o planie naszaj paczki.
-Chodź-powiedziałem ciągnąc ją za ręke w stronę sceny.
-Co?Fede o co ci chodzi?-zasypywała mnie pytaniami
-Dziś jest jeden z najważniejszych dni mojego życia i chciałbym gdybyś dziś zaśpiewała-powiedziałem ,podając jej mikrofon.
-Federico nie chcę-usłyszałem jeszcze słowa sprzeciwu ,ale nie zwracałem na to uwagi tylko szedłem do moich przyjaciół.
Violetta
Stałam na scenie ,gdy usłyszałam melodie tak dobrze mi znanej piosenki ,którą wiele razy z NIM śpiewałam.Zaczęłam wykonywać pierwszą zwrotkę ,ale zastanawiałam się jak mam ją zaśpiewać skoro to duet.Po skończeniu swojej części usłyszałam wyjątkowy głos.Głos ,który zawsze uspokajał mnie i wspierał.

Quiero mirarte
Quiero sonarte
Vivir contigo cada instante
Quiero abrazarte
Quiero besarte
Quiero tenerte junto a mi
Pues amor es lo que siento
Eres todo para mi.

Quiero mirarte
Quiero sonarte
Vivir contigo cada instante
Quiero abrazarte
Quiero besarte
Quiero tenerte junto a mi
Tu eres lo que necesito.
Pues lo que siento es Amor.
[...]
Nasze twarze dzialiłe kilka centymetrów czułam jego oddech na mojej twarzy chciałam ,aby ta chwila trwała w nieskończoność ,ale nie mogła.

-----------------------------------------
I jest rozdział.
Wiem ,że trochę późno ,ale nie mogłam wcześniej.
Dziękuje za wyświetlenia i komentarze.
Proszę komentujcie i polecajcie.
4 i więcek komci=next rozdział
Pozdrawiam
Adunia :*